stories of you - Αθηνά Δράγκου

Την πρώτη φορά που συνάντησα την Αθηνά ήταν πριν από 20 περίπου χρόνια σε ένα χώρο στην Χαριλάου, όπου γινόντουσαν τα γυρίσματα της ταινίας μικρού μήκους, Μπανγκ, από μια ομάδα νέων παιδιών με πολλά όνειρα πολύ ταλέντο και λίγο μπάτζετ.

Η Αθηνά ήταν ένα ψηλόλιγνο κορίτσι φοβερά υπάκουο στις εντολές του σκηνοθέτη αλλά και με φοβερή μεταβλητότητα. Το πρόσωπο της ήταν εύπλαστο και μπορούσες να του δώσεις με το μακιγιάζ ότι χαρακτήρα ήθελες . Το ίδιο είδα ότι μπορούσε να κάνει και ο σκηνοθέτης με τον χαρακτήρα της στην ταινία. Αργότερα όταν την γνώρισα καλύτερα ανακάλυψα την εφυία της και την ικανότητά της να δημιουργεί personas ανάλογα με τις ανάγκες του έργου.

Επαγγελματικά συναντηθήκαμε ξανά μετά από λίγα χρόνια στην στην όπερα “Τα ελληνικά πάθη” του Bohuslav Martinu το οποίο βασίζεται στο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη “Ο Χριστός ξανασταυρώνεται”, σε παραγωγή του Κ.Θ.Β.Ε.

Εκεί η Αθηνά ήταν βοηθός σκηνοθέτη, στην ουσία όμως ήταν ο άνθρωπος που κρατούσε τις ισορροπίες, δημιουργούσε μια ασφάλεια σε καλλιτέχνες και τεχνικούς, εξαφάνιζε οποιοδήποτε πρόβλημα πήγαινε να δημιουργηθεί, οργάνωνε τα πάντα ήταν παντού στην σκηνή, στα παρασκήνια, στους επισήμους. Το κλίμα ήταν υπέροχο Θυμάμαι ότι την παράσταση την ζούσα με το που πήγαινα στο Γεντί κουλέ (η παράσταση γινόταν στις φυλακές του Γεντί κουλέ στα κάστρα σε ένα μαγικό περιβάλλον ), άκουγα το ζέσταμα των τραγουδιστών, τα γέλια τους, να αντηχούν στα κρύα ντουβάρια των φυλακών που ξαφνικά έπαιρναν ζωή. Και με το που σουρούπωνε έμπαινες σε μια άλλη εποχή, γινόσουν ένα με τους χαρακτήρες του έργου, άκουγες την φωνή του Καζαντζάκη …

Αρκετά χρόνια αργότερα την παρακολούθησα, (αυτή τη φορά σαν θεατής) στο Καντάν ένα έργο που βασίζετε σε έναν γιαπωνέζικο μύθο του Zeami, σε δική της σκηνοθεσία.

Η παράσταση πραγματοποιήθηκε στο μικρό θέατρο της μονής Λαζαριστών και με το που έσβησαν τα φώτα και άρχισε να παίζει η μουσική (οι μουσικοί ήταν ενεργοί ρόλοι μέσα στην παράσταση και ήταν οι μοναδικοί που είχαν φωνή καθώς οι ηθοποιοί μιλούσαν μόνο με το σώμα τους) ένιωθα ότι ήμουν κρυμμένη μέσα στο δωμάτιο του ήρωα και έβλεπα τα όνειρα του, πρωταγωνιστούσα στους εφιάλτες του.

Γνώριζα μια Αθηνά – σκηνοθέτιδα που μπορούσε να παίζει ταυτόχρονα με όλες τις αισθήσεις του θεατή, να τον υπνωτίζει και να τον μεταφέρει σε άλλη διάσταση.

Την Αθηνά θα ήθελα να την γνωρίσετε μέσα από την Ράνια Χρούμπ σε μια φιλική κοριτσίστικη κουβέντα ...

Εύη Μωυσόγλου

Ράνια Χρούμπ: Καλησπέρα Αθηνά, η αλήθεια είναι ότι δεν γνωριζόμασταν, γνωριστήκαμε μέσω της Εύης όταν μου ζήτησε να κάνουμε αυτή την συνέντευξη . Πως γνωριστήκατε;

Αθηνά Δράγκου : Την Εύη την γνώρισα πριν 20 χρόνια περίπου όταν έπαιζα σε μία ταινία και εκείνη είχε την επιμέλεια του μακιγιάζ.Από την πρώτη στιγμή ταιριάξαμε πάρα πολύ και εκ τοτε συνεργαζόμαστε τόσο σε επαγγελματικές δουλειές και σε παραγωγές που έκανα στη συνέχεια ως σκηνοθέτις επιστρέφοντας από το εξωτερικό, αλλά και σε όλες μου τις προσωπικές στιγμές, στον γάμο μου , στη βάφτιση της κόρης μου.

Θεωρώ πως είμαστε πλέον και καλές φίλες εκτός από συνεργάτες.

Είναι ένας άνθρωπος που εμπιστεύομαι στα θέματα αισθητικής και ομορφιάς τόσο για τον εαυτό μου, όσο και για την κόρη μου. Η σχέση μας περνάει και στην επόμενη γενιά (γέλια)

Είναι ένας άνθρωπος που εμπιστεύομαι επαγγελματικά, συνεργαστήκαμε πολλές φορές.Είναι εξαιρετική στη δουλειά της, είναι μια σχέση ζωής πια μετά από 20 χρόνια

Και νομίζω γι αυτό επέλεξε εσένα για την πρώτη συνέντευξη σ αυτή τη στήλη.

Πες μας λίγο που βρισκόμαστε ; Πρώτη φορά έρχομαι εδώ, τι ακριβώς κάνετε;

Βρισκόμαστε στο Κέντρο Παραστατικών Τεχνών Α4Μ (αφορμή).

Εδώ γίνονται μαθήματα θεάτρου, χορού και μουσικής, μαθήματα yoga, αλλά και γενικότερα οτιδήποτε σχετίζεται με τις παραστατικές τέχνες , την εκπαίδευση του ανθρωπίνου σωμάτος και την καλλιέργεια της δημιουργίας και της φαντασίας.

Παράλληλα φιλοξενούμε και οργανώνουμε σεμινάρια από καλλιτέχνες και επαγγελματίες του χώρου τόσο από το εσωτερικό αλλά και από το εξωτερικό.Επίσης γίνονται και κάποιες πειραματικές παρουσιάσεις- performances.

Τέλος έχουμε φιλοξενήσει και οργανώσει δύο φεστιβάλ. Το 1ο φεστιβάλ Ασιατικού θεάτρου (το 2011) , το οποίο φιλοδοξούμε να κάνουμε θεσμό και φέτος (2018) ,το φεστιβάλ off borders , ένα φεστιβάλ ηλεκτροακουστικής μουσικής,video art and performance, το οποίο έγινε σε συνεργασία με το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, και έπαιρναν μέρος καλλιτέχνες από την Γερμανία, το Ιράν και την Ελλάδα.

Είναι ένας χώρος που θέλω να πιστεύω ότι είναι δημιουργικός και ευχάριστος.

Περνάς αρκετό χρόνο εδώ;

Περνάω σχεδόν όλη μου την μέρα, είναι πια και σαν σπίτι μας, το βλέπεις πώς λειτουργεί, έχει και τις ανίστοιχες εγκαταστάσεις, μπορούμε να φάμε, να κοιμηθούμε (γέλια)

Πρέπει να σου πω ότι είναι ο μοναδικός χώρος που λειτουργεί και σαν residency center στην Β.Ελλάδα.

Φιλοξενεί δηλαδή καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο με στόχο να δημιουργήσουν ένα project εδώ στη Θεσσαλονίκη με τους ανθρώπους/μαθητές της σχολής.

Πρόκειται για ένα δίκτυο resindency δηλαδή παρέχουμε ουσιαστικά την διαμονή, την διατροφή και κάποια βασικά έξοδα σε καλλιτέχνες που θέλουν να δημιουργήσουν και να δουλέψουν στον χώρο μας και στην πόλη μας.

Το οποίο γίνετε σε συνεργασία με κάποιες άλλες πόλεις;

Ναι, υπάρχει ένα δίκτυο που δέχεται αιτήσεις απ όλο τον κόσμο. Πέρσι ήρθε ένας καλλιτέχνης από την Βραζιλία και δούλεψε εδώ Κάνεις την αίτησή σου, προτείνεις το θέμα που θέλεις να δουλέψεις και εμείς για το χρονικό διάστημα που πρόκειται να δουλέψεις σε φιλοξενούμε εδώ.

Βλέπουμε πολύ Ασία εδώ, βλέπουμε ασιατικές μάσκες, τι ακριβώς συμβαίνει εδώ;

Είναι το διδακτορικό μου πάνω στο Ασιατικό Θέατρο. Το πρώτο μου ταξίδι στηνΑσία ήταν στην Ινδία. Στην συνέχεια κατά τη διάρκεια του μεταπτυχιακού μου στην Αγγλία, έκανα ένα module ασιατικού θεάτρου στην Μπανγκοκ της Ταϊλάνδης και ενθουσιάστηκα.Το ασιατικό θέατρο έχει πολλά στοιχεία με το δικό μας αρχαιοελληνικό δράμα. Όλη η προσέγγιση, ο συνδυασμός της κίνησης με το λόγο και της μουσικής με εντυπωσίασε, ήθελα να το ερευνήσω.

Έτσι έκανα το διδακτορικό μου πάνω στο ασιατικό θέατρο και της τεχνικές του, στο Royal Holloway University of London , ενώ η επιτόπια έρευνα έγινε στην Ινδονησία. Ο χώρος της αφορμής (Α4Μ) θέλω να λειτουργήσει σαν γέφυρα ανάμεσα στις χώρες της Ασίας και την Ελλάδα, να υπάρχει ένας ανοιχτός διάλογος! Το ασιατικό θέατρο έχει επηρεάσει πολύ και τις σκηνοθετικές μου δουλείες, είναι αστείρευτη πηγή έμπνευσης για μένα .

Βλέπεις ότι υπάρχει έδαφος;

Καταρχήν είναι παρθένο το έδαφος στην Ελλάδα, τώρα τελευταία αρχίσαμε να στρεφόμαστε προς τα εκεί. Μέχρι τώρα ήταν το Ευρωπαϊκό και το Αμερικάνικο θέατρο. Το Ασιατικό θέατρο τώρα αρχίζουμε και το γνωρίζουμε σιγά σιγά, για να μην μιλήσουμε για το Αφρικανικό που δεν γνωρίζουμε παρά ελάχιστα γι αυτό. Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη.

Είναι κάτι που σε γεμίζει και σε ενδιαφέρει;

Είναι ένα κομμάτι έρευνας και αγάπης, είναι έρωτας.

Την σχολή την τρέχεις μόνη σου ;

Την σχολή την τρέχω με τον Δημήτρη τον Παπαδόπουλο, ο οποίος είναι ηθοποιός και μουσικός.

Ανδροκρατούμενος ο χώρος, υπάρχουν δυσκολίες πολλές;

Πολύ σωστά το έθεσες, ειδικά στον τομέα της σκηνοθεσίας. Παλαιότερα ήταν ακόμη δυσκολότερα, τώρα έχουν εμφανιστεί αρκετές γυναίκες στο χώρο της σκηνοθεσίας και μάλιστα με πολύ αξιόλογο έργο και αυτό βοηθάει.

Δεν θα έλεγα ότι είναι κλειστός ο χώρος στις γυναίκες, θεωρητικά είναι ανοιχτός.Ωστόσο ούσα γυναίκα αντιμετωπίζεις κάποιες μεγαλύτερες δυσκολίες, τουλάχιστον όπως το βίωσα εγώ.

Ως σκηνοθέτης καλείσαι να συντονίσεις διαφορετικές κατηγορίες ανθρώπων, διαφορετικές ηλικίες, πεποιθήσεις και ειδικότητες.

Ερχόμενη σε μικρότερη ηλικία στο χώρο και ίσως και από την δική μου ανασφάλεια και απειρία, αντιμετώπισα περισσότερες δυσκολίες. Ως γυναίκα έπρεπε να καταβάλω περισσότερη προσπάθεια ώστε να εισακουστώ με σεβασμό και σοβαρότητα.Αυτό όμως με την επιμονή και το έργο μου σταδιακά εξελίχθηκε και τώρα μπορώ να πω ότι είναι θέμα επαγγελματισμού και όχι φύλου. Παρόλα αυτά θέματα σεξισμού υπάρχουν και σε αυτόν τον χώρο όπως σε όλους τους επαγγελματικούς χώρους!

Όπως γίνετε σε ένα χώρο που οι περισσότεροι είναι άντρες, και μπαίνει μια γυναίκα . Βέβαια όταν κάποιος την γνωρίσει και δει ότι είναι επαγγελματίας και ότι κάνει το κάνει με σεβασμό προς όλους και σωστά, νομίζω ότι από εκεί και πέρα δεν υπάρχει θέμα υποβάθμισης ή απαξίωσης, μετά όλα παίρνουν τον δρόμο τους.

Δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις στον επαγγελματικό τομέα μια γυναίκα χρειάζεται να πείσει για αυτό που κάνει. Νομίζω ότι αυτή είναι η διαφορά. Ο άντρας αντιμετωπίζεται εξ ορισμού σοβαρά και επαγγελματικά.

Πέρα από σκηνοθέτης είσαι και γυναίκα. Τι κάνεις; αφιερώνεις χρόνο στον εαυτό σου;

Προσπαθώ πάντα να βρίσκω χρόνο για να φροντίζω και να περιποιούμαι τον εαυτό μου! Θέλω να αφιερώνω χρόνο στον εαυτό μου τόσο στο επίπεδο της αισθητικής ‘οσο και στο κομμάτι το διαπροσωπικό.

Διατηρώ στενή σχέσεις με τις φίλες μου , επικοινωνούμε ακόμη καθημερινά, και μου είναι πολύ σημαντικό να τις βλέπω τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα.Μου αρέσει να ισορροπώ ανάμεσα στο επαγγελματικό κομμάτι και στην θηλυκή μου υπόσταση .Μου αρέσει να είμαι γυναίκα!Μπορεί να μου έφερε περισσότερα προβλήματα ενδεχομένως αλλά δεν ήταν κάτι που ήθελα ποτέ να αποποιηθώ. Ούτε στην εμφάνιση. Στη δουλειά μου ως σκηνοθέτις θα είμαι με τις φόρμες μου, θα δουλεύω σαν λιμενεργάτης (γέλια) γιατί μπορεί να ανέβω σκάλες, να βιδώσω διάφορα πράγματα αλλά και σαν δασκάλα σωματικού θεάτρου. Όταν όμως βγω έξω, μου αρέσει να περιποιηθώ τον εαυτό μου, να προβάλλω την θηλυκότητά μου , να βάλω και τα ψηλοτάκουνα μου (γέλια). Δεν νομίζω ότι το ένα ακυρώνει το άλλο .

Κάτι άλλο επαγγελματικό που θα ήθελες να μας αναφέρεις ? Τα επόμενα επαγγελματικά σου σχέδια;

Τον Σεπτέμβριο θα αρχίσει η νέα σεζόν στη σχολή, με νέα μαθήματα και σεμινάρια.

Επίσης θα επανάληφθεί η παραγωγή που έγινε πέρσι στο Κρατικό Θέατρο Β.Ελλάδος, ‘Prometheus Bound” αυτή τη φορά στην Αθήνα.

Θα σκηνοθετήσω μια νέα παραγωγή ενός κλασικού έργου, που δεν θα σας ανακοινώσω ακόμη (γέλια)

Και τέλος θέλουμε να επαναλάβουμε το Φεστιβάλ που έγινε πέρσι, το Off Borders Festival.

Αυτά είναι προς το παρόν τα σχέδια μας.

Μέχρι τότε διακοπές.

Νομίζω ότι το χρειάζεσαι, να δεις την οικογένεια σου και την κόρη σου, που νομίζω, ότι είναι σε μια ηλικία που σε έχει και δεν σ έχει ανάγκη, οπότε πρέπει να χαρείς αυτό το διάστημα.

Πρέπει να κρατάς τις αποστάσεις, να είσαι εκεί δίπλα να παρακολουθείς από μακριά, να δίνεις χώρο … Το απολαμβάνω, μου αρέσει να κάνω παρέα μαζί της αν και εκείνη δεν θέλει πολύ τον τελευταίο καιρό είναι η αλήθεια (γέλια ) Ωστόσο το βράδυ που θα βρεθούμε και θα πούμε τα νέα μας η μία στην άλλη και θα μου πει τα μυστικά της, έχουν ξεκινήσει και τα φλερτ…το λατρεύω, το απολαμβάνω πραγματικά!

Πιο πολύ ποιος ρόλος σου αρέσει; Τι τίτλο θα έβαζες;

Νομίζω ότι δεν θα ήθελα να διαλέξω, μου αρέσει αυτό, που είμαι πολυσχιδής. Νομίζω ότι αν ήταν μόνο το ένα δεν θα ήμουν ολοκληρωμένη. Έχει δυσκολίες, αλλά εγώ θεωρώ τον εαυτό μου να σου πω την αλήθεια λίγο τυχερό σ αυτό το κομμάτι.

Υπάρχουν πολλές δυσκολίες στο να είσαι ελεύθερος επαγγελματίας, freelancer, αλλά όλες τις παραγωγές και τα ωράριά μου τα καθορίζω εγώ. Τα πρώτα χρόνια που ήταν μικρή η κόρη μου έκανα πολύ λιγότερες παραγωγές, σχεδόν μια παραγωγή το χρόνο. Τώρα, μπορώ και τρέχω περισσότερα πρότζεκτ Το θεωρώ μεγάλη ευλογία γιατί δεν αναγκάστηκα να μοιράσω το χρόνο μου ανάμεσα στη μητρότητα και το επάγγελμά μου, το ένα εις βάρος του άλλου. Αντίθετα το ένα συμπληρώνει το άλλο.